Pa O nationality History (Part 8)

ပအုိ၀္းသမုိင္း အပုိင္း (၈) Pa O nationality (Part -8)

သစ္ပင္ႀကီးထဲတြင္ ပိဋကပ္ရွိေၾကာင္း ဆုိသည့္စကားကုိ သထုံးၿမိဳ႔ရွိ အရွင္ အရဟံလည္းၾကားသိခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အရွင္အရဟံက ပုဂံသုိ႔ ဗုဒၶသာသနညျပဳရန္ ပုဂံနယ္ေျမေတာတြင္း တစ္ေနရာသုိ႔ ၾကြသြားခဲ့သည္။ ေတာတြင္းတြင္ ေတာလုိက္မုဆုိးက အရွင္အရဟံကုိေတြ႕ကာ အေနာ္ရထာမင္းထံ ပင့္ေဆင္သြားခဲ့သည္။ အေနာ္ရထာမင္းက အရွင္ အရဟံ၏ ယဥ္ေက်းသည့္ အေျပာအဆုိ အေနအထုိင္အိေျႏၵကုိ ေတြ႔ျမင္ရသည့္ အခါ ၀မ္းေျမာက္စြာျဖင့္ အရွင္အရဟံကုိ နန္းေတာ္တြင္းတြင္ ပင့္ေဆာင္ကုိးကြယ္ခဲ့သည္။ သထုံၿမိဳ႔ရွိ ရဟန္းေတာ္မ်ားကလည္း အေနာ္ရထာမင္းက အရွင္အရဟံကုိ ႀကိဳဆုိပင့္ေဆာင္ကုိးကြယ္သည့္ သတင္းကုိ ႀကားသိရေသာအခါ သထုံၿမိဳ႕မွ ရဟန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သည္လည္း ပုဂံသုိ႔ ၾကြေရာက္သြားခဲ့သည္။

ပုဂံၿမိဳ႕တြင္ ရဟန္းသံဃာမ်ားလာသည္ႏွင့္အညီ အရွင္အရဟံက ပရိယတၱိသာသနာျပဳလုိသည့္အတြက္ သု၀ဏၰဘူမိသထုံၿမိဳ႕ မႏုဟာမင္းထံတြင္ ပိဋကတ္ေတာ္ အစုံတစ္ခ်ိဳ႕ကုိ သြားေရာက္ေတာင္းဆုိးရန္ မိန္႔ၾကားခဲ့သည္။

အေနာ္ရထာမင္းသည္လည္း သူ၏လူမ်ားကုိ ဘ႑ာလက္ေဆာင္မ်ားႏွင့္အတူ မႏုဟာမင္းထံ ပိဋကတ္ေတာ္အစုံ တစ္ခ်ိဳ႕ကုိ သြားေရာက္ေတာင္းဆုိရန္ ေစလြတ္ခဲ့သည္။ ၎အခ်ိန္တြင္ မႏုဟာမင္းသည္စိတ္ဆုိးေနသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မႏုဟာမင္းက ပိဋကတ္ေတာ္သည္ လူမုိက္လူရုိင္းမ်ားႏွင့္ ထုိက္တန္မႈမရွိေၾကာင္း ဆဲဆုိလုိက္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အေနာ္ရထာမင္းက ၎ကဲ့သုိ႕ဆဲဆုိလုိက္ျခင္းကုိ မေက်နပ္ကာ စိတ္ဆုိးစြာျဖင့္ သူ၏စစ္သည္ေတာ္ရဲမက္အင္းအား ကုေဋေပါင္း (၈၈)ျဖင့္ သု၀ဏၰဘူမိသထုံသုိ႔ သြားေရာက္တုိက္ခုိက္ခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေဇာ္ဂ်ီဘုန္းႀကီးႏွင့္ မႏုဟာမင္းတုိ႔က ဗ်တ္၀ိ၏ ေျခ၊ လက္၊ ဦးေခါင္းရုိးမ်ားကုိ ၿမိဳ႕ရုိးပတ္ပတ္လည္တြင္ ျမွဳပ္ႏွံထားသည့္အတြက္ အေနာ္ရထားမင္းတုိ႔ သု၀ဏၰဘူမိ သထုံကုိ ခ်က္ခ်က္ေအာင္ျမင္စြာ မတုိက္ခုိက္ႏုိင္ခဲ့ေပ။ ဗ်တၱက သူ႔အစ္ကုိ ဗ်တ္၀ိ၏ ေျခ၊ လက္၊ ဦးေခါင္းရုိးမ်ားကုိ တူထုတ္ၿပီးမွသာ သု၀ဏၰဘူမိသထုံကုိ ေအာင္ျမင္စြာ တုိက္ခုိက္သိမ္းပုိက္ႏုိင္ခဲ့သည္။

အေနာ္ရထာမင္းက သု၀ဏၰဘူမိသထုံကုိ သိမ္းပုိက္ၿပီးသည့္အခါ ပိဋကတ္ေတာ္(၃)ပုံ အစုံ(၃၀)ကုိ မႏုဟာမင္း၏ ဆင္ျဖဴေတာ္အေကာင္ (၃၂)ေကာင္ျဖင့္ ပုံဂံ ျပည္သုိ႔ သယ္ေဆာင္သြားခဲ့သည္။ မႏုဟာမင္း၊ မိဖုရား၊ သားသမီးမ်ား၊ စစ္သည္ေတာ္ရဲမက္မ်ားႏွင့္ အေျခြအရံမ်ားကုိ ဖမ္းေခၚသြားခဲ့သည့္ အျပင့္ ပန္း(၁၀)မ်ိဳးကုိ တတ္ကၽြမ္းေသာ ပညာရွင္မ်ားအပါေပါင္း (၁၀၀၀) ႏွင့္ ပိဋကတ္ ေတာ္ကုိ တတ္ကၽြမ္းေ်သာ ရဟန္းေတာ္ အပါေပါင္း (၅၀၀) တုိ႔ကုိလည္း ပုဂံျပည္သုိ႔ ပင့္ေဆာင္သြားခဲ့သည္။ သုိေသာ္ သု၀ဏၰဘူမိသထုံတြင္ ပိဋကတ္တတ္ကၽြမ္းေသာ ရဟန္းေတာ္အခ်ိဳ႕ က်န္ခဲ့ေသးသည္။ မႏုဟာမင္း ပုဂံျပည္ ပါေတာ္မႈသည့္ ေကာဇာသကၠေရာဇ္ ၄၁၉-ခုႏွစ္ျဖစ္သည္။ သု၀ဏၰဘူမိႏုိင္ငံ၏ အက်ယ္အ၀န္းသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၊ အင္ဒုိနီးရွား ႏုိင္ငံ၊ မေလးရွားႏုိင္ငံ၊ စကၤာပူႏုိင္ငံ၊ ကေမာၻဒီးယားႏုိင္ငံ၊ ထုိင္းႏုိင္ငံ၊ လာအုိႏုိင္ငံ၊ ဗီယက္နမ္ႏုိင္ငံ တုိ႔ျဖစ္သည္။

သုေခါဘုရင္က ပအုိ၀္းအႀကီးအကဲ ၃၀၀ ေက်ာ္ကုိလုပ္ႀကံခဲ့သည္။ သုေခါ ဘုရင္ ရာမကြန္ဟိ ံ သည္ သု၀ဏၰဘူမိ သထုံကုိ တုိက္ခုိက္ သိမ္းပုိက္ၿပီး ေက်နပ္အားရမႈမရွိဘဲ တြဴးေဖာင္းၿမိဳ႕ (ယခု -ကိန္းမုဲင္) ကုိလည္းသိမ္းပုိက္လုိေသာေၾကာင့္ တြဴးေဖာင္ၿမိဳ႕ကုိ တုိက္ခုိက္သိမ္းပုိက္ရန္စဥ္းစားခဲ့သည္။ ၎အခ်ိန္တြင္ တြဴးေဖာင္ၿမိဳ႕ စစ္သည္ေတာ္ရဲမက္အင္အားႏ်င့္ သုေခါ (ထုိင္း) စစ္သည္ေတာ္ရဲမက္အင္အားတုိ႔သည္ အေရအတြက္မကြာခဲ့ေပ။ ရဲမက္အင္အားျဖင့္ တုိက္ခုိက္ပါက ရဲမက္မ်ား အေသအနာမ်ားမည္ကုိ စုိးရိမ္ေသာေၾကာင့္ တိုက္ခုိက္ရန္ မလုိဘဲ လြယ္ကူစြာသိမ္းပုိက္ႏုိင္ရန္ မွဴးမတ္မ်ားႏွင့္ တုိင္ပင္ၿပီး သုေခါဘုရင္၏ သမီးကုိ တြဴးေဖာင္ဘုရင္ထံ ဆက္သခဲ့ကာ တြဴးေဖာင္ဘုရင္ကလည္း မိဖုရားအျဖစ္တင္ေျမွာက္လုိက္သည္။ ထုိေနာက္ ပအုိ္၀္း - ထုိင္း သာေတာ္တစ္ပါးဖြားျမင္လာၿပီး ကျပားမင္းသားျဖစ္လာခဲ့ကာ အသက္ေတာ္ ၁၂ ႏွစ္ အခ်ိန္တြင္ သုေခါဘုရင္ ရာမကြန္ဟိ ံ ကလည္း အသက္ႀကီး ေနၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ နန္းေတာ္အပ္ရန္ စိတ္ကူးခဲ့သည္။ ရာမကြန္ဟိ ံ သည္ သားေတာ္မရွိေသာေၾကာင့္ ေျမးေတာ္ ကျပားကုိနန္းေတာ္အပ္ရန္ မွဴးမတ္မ်ားႏွင့္ တုိင္ပင္ကာ သုေခါဘုရင္၏ မွဴးမတ္မ်ားက မင္သားအား တြဴးေဖာင္ (ပအုိ၀္း)ထံတြင္ေနထုိင္သည္မွာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာေနၿပီျဖစ္ကာ သုေခါ (ထုိင္း) မ်ိဳးႏြယ္မ်ားထံကလည္း အလည္လာရန္ ဖိတ္ေခၚခဲ့သည္။ ကျပားမင္းသားက သုေခါ(ထုိင္း) သုိ႔ေရာက္ရွိၿပီး (၅)ႏွစ္ၾကာေသာအခါ ရာမကြန္ဟိ ံ ဘုရင္က အသက္ေတာ္ႀကီးၿပီး နတ္႐ြာစံခဲ့သည္။ ရာမကြန္ဟိ ံ ဘုရင္ မိန္႕ခဲ့သည့္အတုိင္း မွဴးမတ္မ်ားကလည္း နန္ေတာ္အပ္ရန္ ပြဲက်င္းပၿပီး တြဴးေဖာင္ရွိ ပအုိ၀္းလူႀကီးမ်ားကုိ ဖိတ္ၾကားခဲ့သည္။ ၎အခ်ိန္တြင္ တြဴးေဖာင္တြင္ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သူပအုိ၀္း လူႀကီး ဦးေရ (၃၀၀) ေက်ာ္ရွိခဲ့ရာ (၂၀၀) ဦး သြားေရာက္ခဲ့သည္။ ပအုိ၀္းလူႀကီး (၂၀၀)ဦးသာဆင္းေသာေၾကာင့္ ရာမကြန္ဟိ ံ ၏ မွဴးမတ္မ်ားက မင္းသားသည္ တစ္ျဖားလူမ်ိဳးလည္းမဟုတ္ ပအုိ၀္းလူမ်ိဳးျဖစ္ကာ ပအုိ၀္းလူမ်ိဳးမ်ား အားမေပးၾကပါက အားေပးမည့္သူမရွိေၾကာင့္ ေျပာဆုိၿပီး ပအုိ၀္းလူႀကီး မ်ားအားလုံးကုိ သုေခါ (ထုိင္း) သုိ႔သြားေရာက္ခဲ့သည္။ သုေခါ (ထုိင္း) သုိ႔ေရာက္ရွိေသာအခါ ပအုိ၀္းလူႀကီးတစ္ဦးအတြက္ နန္သဲတစ္လုံးစီႏွင့္ ထုိင္းအမ်ိဳးသမီး ၄-၅ ဦးစီျဖင့္ ေသရည္အရက္အပါအ၀င္ စားဖြယ္စုံမ်ားျဖင့္ ဧည့္ခံခဲ့သည္။ ပအုိ၀္းလူႀကီးမ်ားသည္လည္း ၆ ညတုိင္တုိင္ အစားအေသာက္မ်ားကုိ လြန္က်ဳးစြာ မေသာက္သုံးႀကရန္ အခ်င္းခ်င္း သတိေပးခဲ့ရာမွ ၇ ညေရာက္သည့္မခါ အားရေက်နပ္စြာ ေသာက္သုံးခဲ့ရာ အားလုံးမႈးၿပီးေသာအခါ ပအုိ၀္းလူႀကီး (၃၀၀) ေက်ာ္ကုိ သုတ္သင္လုိက္သည္။ ေနာက္ရက္ေရာက္ေသာအခါ ကျပားမင္းသားက သူ႔၏ပအုိ၀္းလူႀကီး မေတြ႔ေသာေၾကာင့္ ေမးေသာအခါ သုေခါ(ထုိင္း)၏ မွဴးမတ္မ်ားက သုေခါ(ထုိင္း) ႏုိင္ငံႏွင့္ တြဴးေဖာင္ႏုိင္ငံႏွစ္ခုလုံးကုိ မင္းသားအားအပ္ႏွံရန္ တုိင္ပင္ညိွႏႈိင္းရာတြင္ ပအုိ၀္းလူႀကီးမ်ားက သေဘာမတူသည္သာမက မင္းသားကုိလုပ္ႀကံရန္ ေဆာင္ရြက္ေနျခင္းကုိ မိမိတုိ႔ကာကြယ္ရာမွ အားလုံးကုိသုတ္သင္လုိက္သည္ ဟု လိမ္လည္ေျဖဆုိခဲ့သည္။ မင္းသားသည္လည္း ထုိမွဴးမတ္မ်ား၏ စကားမ်ားကုိယုံၾကည္ကာ နန္ေတာ္အပ္ၿပီး ၄-၅ ရက္ၾကာေသာအခါ မွဴးမတ္မ်ားက ထုိင္းလူႀကီး ရာဂဏန္းျဖင့္ တြဴးေဖာင္ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ရန္ေစလြတ္ခဲ့သည္။ တြဴးေဖာင္ရွိ ပအုိ၀္းျပည္သူမ်ားကလည္း ထုိင္းလူႀကီးမ်ားေရာက္လာေသာအခါ မိမိတုိ႔ႏုိင္ငံသည္ ထုိင္းလူမ်ိဳးသိမ္းပုိက္လုိက္ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင့္ သေဘာေပါက္ခဲ့ၾကသည္။

About Unknown

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.